Recenzja "Castle Rock", czyli serialowa podróż po świecie Stephena Kinga.

Nigdy nie byłam fanką prozy Stephena Kinga, ilekroć próbowałam przebrnąć przez kolejny tytuł z jego dorobku dopadało mnie znużenie. „Castle Rock” od początku jednak zapowiadało się na produkcję obok której nie mogłam przejść obojętnie. Czy serial okazał się być równie intrygujący co jego zapowiedź? O tym za moment.

Zacznijmy jednak od początku. „Castle Rock” to dziesięcioodcinkowy dramat psychologiczny ze szczyptą dreszczyku rodem z powieści Stephena Kinga. Nie bez powodu po raz kolejny wspominam tego autora, bowiem akcja produkcji osadzona została w świecie przez niego wykreowanym. Fabuła niezwykle sprawnie łączy motywy i wątki pojawiające się w najpopularniejszych dziełach pisarza. Dla przykładu warto chociażby podać, że jednym z głównych miejsc akcji jest słynne więzienie Shawshank.

Serial przedstawia historię Henry’ego Deavera, czarnoskórego prawnika z mroczną przeszłością, który po latach powraca w rodzinne strony aby pomóc tajemniczemu więźniowi. Na miejscu czeka go nie tylko walka o prawa swojego klienta, ale także starcie z wydarzeniami z przeszłości oraz pełne zawiłości kontakty z chorą matką, osobliwą sympatią z dawnych lat i pełnymi uprzedzeń mieszkańcami tytułowego miasteczka.

Stephen King to dla wielu mistrz grozy i nie ukrywam, że gdzieś podskórnie liczyłam na mrożącą krew w żyłam produkcję, tak się jednak niestało, bowiem „Castle Rock” to bardziej historia o walce z demonami z przeszłości, tyle że bardziej zawiła i ocierająca się o wątki fantastyczne.   Domyślam się, że serial może nastraszyć widzów o słabszych nerwach, przyznam jednak szczerze, że osobiście musiałam stworzyć sobie specyficzny, mroczny klimat aby podczas oglądania poczuć jakikolwiek niepokój i dreszczyk emocji.

Nie oznacza to jednak, że „Castle Rock” wypada źle, wręcz przeciwnie. Wyprodukowany przez nikogo innego jak Stephena Kinga oraz J.J. Abramsa serial to historia pełna enigmatycznych bohaterów i ciężkich do rozwikłania wątków. To także produkcja, którą trzeba śledzić niezwykle uważnie, bowiem zaledwie przez chwilę nieuwagi możemy przegapić szczegół bez którego pogubimy się w całej tej układance. Jednak nawet śledząc uważnie wydarzenia przedstawione na ekranie nie raz poczujemy się zagubieni jak jedna z bohaterek zastanawiając się co jest jawą, a co snem.

Godne uwagi jest również samo miasteczko, świetnie znane z książek mistrza grozy, które prezentuje się doprawdy upiornie. Puste uliczki, opustoszałe domy, podejrzani mieszkańcy i ich liczne sekrety. Wszystko to tworzy gęsty i mroczny klimat, wprost idealnie wpasowując się w ukazaną historię.

„Castle Rock” to także świetne aktorstwo. Na ekranie ujrzymy sporo znanych twarzy (chociażby z adaptacji powieści Kinga) z fenomenalnym Billem Skarsgårdem na czele.  Jego gesty, mimika i opanowanie przyprawiają o ciarki pokazując, że nawet bez przerażającej charakteryzacji jest w stanie wywołać niepokój równy temu, który budził jako Pennywise. Swoją kreacją zachwyciła również Sissy Spacek w roli zagubionej we własnych wspomnieniach Ruth. To zdecydowanie najbardziej chwytająca za serce rola w całym serialu. Największym zaskoczeniem okazała się jednak Melanie Lynskey, którą dotychczas kojarzyłam jako aktorkę komediową, głównie za sprawą sitcomu „Dwóch i pół”. Choć początkowo nie mogłam się przyzwyczaić do jej poważniejszego wizerunku, z każdym kolejnym odcinkiem stawała się coraz to bardziej autentyczna, aż do finału, w którym pokazała na co ją naprawdę stać.

Wszystkie te elementy sprawiają, że serial z każdym odcinkiem wciąga coraz bardziej, a my chcemy więcej i więcej. I tak do samego końca, choć muszę przyznać, że akurat ostatni odcinek odrobinę mnie rozczarował, oczekiwałam po nim znacznie więcej, w szczególności po wybitnym dziewiątym odcinku.

Domyślam się, że znając twórczość Stephena Kinga miałabym jeszcze większą frajdę z oglądania i doszukiwania się nawiązań do jego najbardziej kultowych dzieł. Jednak nieznajomość ukazanego świata nie stanowi najmniejszego problemu, bowiem historię w serialu przedstawiono w sposób przystępny  oraz stosunkowo łatwy w odbiorze. I jeśli mam być szczera to serial zachęcił mnie aby ponownie sięgnąć po twórczość mistrza grozy, a nuż tym razem mnie urzeknie i umili oczekiwanie na drugi sezon „Castle Rock”, do którego z ogromną przyjemnością wrócę.

Moja ocena: 7,5/10

Źródło zdjęć: https://www.imdb.com, http://www.videomagasinet.no