Recenzja serialu "Wielkie kłamstewka". Perfekcyjna iluzja szczęścia ~ FILMOWA SOFA

Wczorajszego wieczoru swoją premierę miał finałowy odcinek serialu HBO „Wielkie kłamstewka”. Serial od samego początku zapowiadał się na coś naprawdę godnego uwagi, scenariusz napisał David E. Kelly twórca takich hitów jak „Ally McBeal” i „Boston Public”, z kolei reżyserią zajął się Jean-Marc Vallée odpowiedzialny między innymi za „Witaj w klubie” czy „Dziką drogę”. Kiedy do obsady dołączyły takie gwiazdy jak Nicole Kidman, Reese Witherspoon, Laura Dern czy młodziutka Shailene Woodley serial stał się numerem jeden na liście „do obejrzenia”.

Recenzja serialu Wielkie Kłamstewka. HBO. Reese Witherspoon. Nicole Kidman. Shailene Woodley. Laura Dern. Zoë Kravitz. Alexander Skarsgård

Produkcja powstała na podstawie powieści autorstwa Liane Moriarty o tym samym tytule i opowiada historię trzech matek, wiodących pozornie idealne życie. Pewnego dnia w spokojnym, nadmorskim miasteczku Monterey, które zamieszkują bohaterki, dochodzi do morderstwa.

Ta historia to zderzenie trzech różnych światów prezentowanych przez poszczególne bohaterki. Pierwsza z nich Madeline Mackenzie (Reese Witherspoon) to przebojowa, pewna siebie matka na pełen etat, dzieci są dla niej wszystkim. Zajmuje się domem, udziela się w miejskim teatrze i panikuje na samą myśl o dorastaniu dzieci, dodatkowo jest mistrzynią w tworzeniu konfliktów i mieszaniu się w nieswoje sprawy. Druga to piękna, bogata i perfekcyjna Celeste Wright (Nicole Kidman), matka bliźniaków i żona niezwykle przystojnego Perry’ego Withe’a (Alexander Skarsgård). Związek małżonków jest niezwykle namiętny, jednak nie wszystko między nimi układa się tak idealnie jakbyśmy to sobie wyobrażali. Trzecia to nowa w mieście, tajemnicza Jane Chapman. Młoda matka, samotnie wychowująca syna, który już pierwszego dnia szkoły popada w kłopoty i zostaje oskarżony o duszenie koleżanki. Losy bohaterek łączą się, gdy odwożą swoje dzieci do szkoły.

To historia o kłamstwach, zarówno tych mniejszych jak i większych. Kłamstwach względem partnerów i dzieci, względem przyjaciół i kochanków oraz przede wszystkim względem samych siebie. Ta nieszczerość niesie za sobą różnego rodzaju konsekwencje i wprowadza do życia bohaterek niemałe turbulencje.

Opowieść ukazuje także relacje międzyludzkie, konflikty, wszystko to co skrywa się głęboko pod przykrywką pozornego szczęścia. Na pierwszy plan wychodzi również rywalizacja, między byłymi i obecnymi partnerami, idealnymi żonami, perfekcyjnymi matkami. Ciągłe spory i tarcia nagromadzają się aż nadejdzie punkt kulminacyjny i bomba wybuchnie.

Ciekawym zabiegiem jest sposób poprowadzenia fabuły. Od początku wiemy, że doszło do morderstwa, jednak do samego końca nie wiemy co dokładnie się stało, kto jest ofiarą, a tym bardziej kim jest sprawca. Ciągle odkrywane są przed nami kolejna sekrety, które wprowadzają w naszej głowie co raz to nowe wątpliwości względem bohaterów. Zbrodnia jednak jest tutaj wątkiem pobocznym, bo to przede wszystkim serial dramatyczny, a nie kryminalny. I choć ciągle nas zastanawia co takiego się wydarzyło i co jakiś czas pokazywane są nam zeznania wścibskich mieszkańców miasteczka, opierające się na plotkach i dążeniu do skandalu, to serial w głównej mierze skupia się na emocjach bohaterów i relacjach międzyludzkich.

Sam scenariusz zbudowany jest na ciekawych postaciach, różnicach między nimi, ich grzeszkach i sekretach. Bohaterowie nie są wyjątkowi czy oryginalni, ale nie ma w tym nic złego, bowiem dzięki temu możemy się z nimi utożsamiać i lepiej zrozumieć ich pobudki.

W serialu zobaczymy też wiele pięknych kadrów przedstawiających nasze bohaterki wśród pięknych nadmorskich krajobrazów. Zachwycają nie tylko świetne zdjęcia, ale również towarzysząca im muzyka. Fantastycznie dobrane utwory momentalnie wpadają w ucho i tworzą idealne tło do zdarzeń na ekranie.

Aktorsko zachwycają nie tylko trzy główne aktorki, ale także fenomenalna Laura Dern w roli karierowiczki, chcąca zniszczyć każdego kto skrzywdzi jej dziecko i stanie jej na drodze. W swojej roli świetnie sprawdzili się także Zoë Kravitz i Alexander Skarsgård.

Choć początkowo zarys fabuły przypominał mi do złudzenia „Gotowe na wszystko” to już przy pierwszym spotkaniu widać, że produkcje te znacznie się od siebie różnią. „Wielkie kłamstewka” są bardziej przyziemne, stonowane, trochę mroczne, a jeśli bawią to raczej czarnym humorem. Serial wciąga od pierwszych chwil, napięcie rośnie z odcinka na odcinek i robi się coraz ciekawiej i tak aż do finału, który jest świetnie rozegrany i po prostu FANTASTYCZNY. Produkcja spełniła wszelkie pokładane w niej nadzieje i tylko trochę smutno, że to już koniec i pora się pożegnać.