Recenzja pierwszego sezonu serialu „Westworld” oraz wrażenia z premierowego odcinka sezonu drugiego, czyli o naturze rzeczywistości słów kilka.

W tym tygodniu dzięki uprzejmości HBO Polska miałam przyjemność uczestniczyć w premierowym pokazie pierwszego odcinka drugiego sezonu serialu „Westworld”, w związku z tym postanowiłam się z Wami podzielić moją opinią na temat pierwszego sezonu oraz wrażeniami po premierowym odcinku nadchodzącej serii. Oczywiście bez spoilerów!

„Westworld” to serial produkcji HBO luźno oparty na filmie z 1973 roku o tym samym tytule. Przedstawia on park rozrywki, gdzie bogaci ludzie mogą bez przeszkód dawać upust najbardziej skrytym pragnieniom, realizować mroczne i nielegalne w normalnym świecie fantazje.  

Produkcja ta to swego rodzaju połączenie „Ex Machiny” z „Łowcą Androidów”, a nawet „Truman Show”, osądzone na dzikim zachodzie. Brzmi intrygująco i takie też jest. Znajdziemy tu też wszystko do czego przyzwyczaiły nas seriale HBO, czyli nagość, krew, brutalność. Serial, podobnie jak inne produkcje HBO, początkowo rozkręca się w dość powolnym tempie. Jego powolność jednak w żadnym stopniu nie jest wadą, bowiem za jej sprawą możemy skupić się na sednie serialu, zamiast gonić za coraz to nową sensacją.  W dodatku, jeśli wykażemy się odrobiną cierpliwości, to czeka nas prawdziwa jazda bez trzymanki z kulminacją w finałowym, doprawdy wystrzałowym odcinku.

„Westworld” wyróżnia się na tle pozostałych seriali, które producenci dostarczają nam w ostatnim czasie, pod wieloma względami. Odcinki są stonowane, raczej nie uraczymy tutaj cliffhangerów po każdym epizodzie, które skłaniałyby nas do pędzenia za historią, w zamian uzyskamy spójną opowieść, bardziej przypominającą jedenastogodzinny film aniżeli serial.

Mimo to produkcja serwuje nam liczne twisty akcji, jednak nie one są tu najważniejsze. Istotniejsze są mocno nakreślone, niejednoznaczne postacie, przemyślane dialogi, wspaniała scenografia i fenomenalnie wpasowująca się muzyka z wersjami instrumentalnymi słynnych utworów na czele. Audiowizualnie „Westworld” to majstersztyk!

Serial świetnie odnosi się do koncepcji przedstawionych już w innych produkcjach czy książkach oraz stawia wiele pytań dotyczących ludzkiej natury, człowieczeństwa, rozwoju sztucznej inteligencji, granic pomiędzy jednym a drugim, a także skłania do kwestionowania otaczającej nas rzeczywistości. Mimo to „Westworld” jest łatwo strawne, stawiane pytania są stosunkowo proste do analizy, brak tu skomplikowanych teorii, które męczyły by nas po nocach, oczywiście o ile uważnie będziemy śledzić każdy z odcinków. Twórcy w ciekawy sposób dawkują informację przekazywane widzom, generując w ten sposób liczne pytania i sprawiając frajdę wynikającą z początkowej niewiedzy i stopniowego poznawania świata oraz odkrywania coraz to nowych tajemnic.

Na ekranie ujrzymy całą plejadę gwiazd, zarówno tych młodszych ( Evan Rachel Wood, Rodrigo Santoro, Tessa Thompson, Ben Barnes ), jak i starszych ( Anthony Hopkins, Ed Harris). Każdy odnajduje się w swojej roli i świetnie radzi z postawionym przez twórców wyzwaniem. Najbardziej wyróżnia się przyprawiający o ciarki Ed Harris, lekko zagubiony Jeffrey Wright oraz sypiący złotymi myślami jak z rękawa Anthony Hopkins w roli twórcy futurystycznego parku.

Pierwszy sezon „Westworld” to jedna z najciekawszych i najbardziej ambitnych propozycji jakie w ostatnim czasie zaserwowali nam rozmaici producenci seriali, skupiająca się wokół niebanalnej fabuły oraz wyśmienitej realizacji.

Muszę jednak przyznać, że ostatni odcinek pierwszego sezonu wydał mi się na tyle świetną kulminacją fabuły, że kręciłam nosem na wiadomość o powstaniu kolejnego sezonu. Otwarte zakończenie jakie zaserwowała nam premierowa seria było dokładnie tym czego oczekiwałam, pozostawiało wiele niedopowiedzeń, które zważywszy na ogólny wydźwięk serialu, skłaniający nas do refleksji i kwestionowania pewnych realiów, idealnie wpasowywało się w historię i zostawiło miejsce na własne wnioski. 

Czy premierowy odcinek drugiego sezonu zmienił moje postrzeganie? Jak najbardziej tak. Pokazał, że twórcy dobrze wiedzą co robią i jaką ścieżką chcą podążać, a także rozbudził ochotę na więcej.

A jak zapowiada się nadchodzący sezon? Myślę, że dostarczy nam równie wiele emocji co sezon pierwszy, jednak bardziej spotęgowanych. Na pierwszy rzut oka widać, że w tym sezonie będzie więcej wszystkiego. Więcej krwi, więcej brutalności, więcej akcji, a także więcej humoru. I to właśnie te humorystyczne wstawki najbardziej mnie urzekły w premierowym odcinku. Są subtelne, jak oczko puszczone w stronę widza, rozładowują gęstą atmosferę panującą na ekranie już od pierwszych minut. Myślę też, że w drugiej serii nie grozi nam nuda, bowiem od początku trafiamy w sam środek wydarzeń. Już w pierwszym odcinku możemy dostrzec, że tempo nadchodzącego sezonu będzie zdecydowanie szybsze, a twórcy w głównej mierze będą chcieli zaprezentować nam przemiany zachodzące w poszczególnych bohaterach.

Strona techniczna w dalszym ciągu pozostaje bez zarzutu, na dużym ekranie serial prezentował się fenomenalnie, dostrzec można było precyzję z jaką jest tworzony i napawać się pięknymi zdjęciami, a soundtrack w dalszym ciągu przyprawia o ciarki i zachwyca.

Chaos przejmuje kontrolę, jednak w przypadku produkcji HBO chaos ten jest w pełni kontrolowany i perfekcyjnie rozegrany, stacja po raz kolejny nie zawiodła, bowiem pierwszy odcinek nadchodzącej serii jest intrygujący i intensywny, sprawia że chcemy więcej. Nie zapominam jednak, że to dopiero początek, kolejnych dziewięć, lepszych lub gorszych, odcinków dopiero przede mną, tak więc z oceną zaczekam do końca sezonu.

Moja ocena sezonu pierwszego: 8/10

Premierowy odcinek drugiego sezonu "Westworld" obejrzeć będziecie mogli już 23 kwietnia o godzinie 3:00 (powtórka o 20:10) na HBO oraz na HBO GO, dostępnego od niedawna bez zbędnych zobowiązań i umów z operatorami. 

Źródło zdjęć: https://www.imdb.com, http://www.comingsoon.net/, https://tvshow.guru